Leasing finansowy – kryteria MSR
Stosownie do standardów międzynarodowych (Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 17 „Leasing”) za umowę leasingu finansowego uważać należy taką umowę, w której na leasingobiorcę przechodzą wszystkie pożytki i całe ryzyko z tytułu posiadania przedmiotu leasingu.
Klasyfikacja umowy jako leasingu finansowego wg polskiej ustawy o rachunkowości jest zatem znacznie węższa niż tę, którą prezentują standardy międzynarodowe. W zasadzie bowiem większa część umów spełniać będzie warunki uznania jej za leasing finansowy wg standardów MSR, a zdecydowanie mniejsza – za leasing finansowy wg polskiego prawodastwa.
Należy pamiętać, że poza leasingiem finansowym oraz operacyjnym, równolegle występuje również trzecia forma leasingu – tzw. leasing zwrotny, który może posiadać zarówno cechy leasingu finansowego, jak i operacyjnego. Polega on w swojej istocie na tym, że właściciel danego przedmiotu sprzedaje go firmie leasingowej, od której następnie go leasinguje. Taka forma ma sens np. w sytuacji, kiedy firma ma kłopoty z utrzymaniem dobrej kondycji finansowej, a właścicielowi zależy na jej „uratowaniu”.
