Sprawozdanie finansowe – stopień zaawansowania
Kluczowym zagadnieniem w wycenie kontraktów długoterminowych jest określenie stopnia zaawansowania prac, ponieważ na podstawie tego stopnia rozpoznawane są przychody z wykonania usługi niezakończonej.
Polski prawo bilansowe mówi o czterech metodach określenia stopnia zaawansowania:
- udział kosztów poniesionych od dnia zawarcia umowy do dnia ustalenie przychodu w całkowitych (budżetowanych) kosztach wykonania usługi
- liczba przepracowanych godzin bezpośrednich wykonania usługi
- wycena obmiaru wykonanych prac
- inne metody.
Aby wybrać określoną metodę, konieczne jest spełnienie w zasadzie jednego tylko warunku – metoda ta musi w sposób wiarygodny odzwierciedlać stopień zaawansowania usługi.
W punkcie czwartym w zasadzie ustawodawca dopuszcza w zasadzie każdą metodę określenia stopnia zaawansowania prac, o ile, oczywiście, precyzyjnie określi tenże poziom.
Najbardziej rozpowszechnioną (i pewnie najłatwiejszą do skalkulowania) jest właśnie metoda kosztowa, która polega na określeniu udziału kosztów rzeczywiście poniesionych na danym zleceniu (narastająco, tj. od początku istnienia zlecenia) w kosztach budżetowanych (prognozowanych, kalkulowanych). Tak określony stopień (procentowo) przemnażamy przez wartość umowy (czyli planowane przychody) i otrzymujemy wysokość przychodów, które powinny być rozpoznane do dnia wyceny. Oczywiście, przychody te korygujemy o przychody już rozpoznane (wg stopnia zaawansowania) oraz – o ile wystąpiły – o przychody zafakturowane.
W przypadku wyboru metody obmiaru prac, określa się najczęściej tzw. kamienie milowe (czyli ważne punkty w całym procesie usługi), a następnie przypisuje do nich wartość. Wybierając metodę obmiaru prac, należy pamiętać, że poza przychodami naliczonymi statystycznie (memoriałowo), wycenić należy również koszty (a więc poza faktycznie poniesionymi kosztami pojawiają się koszty wg stopnia zaawansowania).
Dokumentem, który znacznie ułatwia wycenę kontraktów długoterminowych, jest tabela kontraktów. Nie musi być ona prowadzona w systemie, często jednostki prowadzą ją „obok” systemu (np. w excelu). Najlepszym sposobem jest jednak nakładka wbudowana w system FK.
